Wij missen de kinderen enorm!

Michen reageert direct: “Ik was best teleurgesteld, ik had zin om weer aan de slag te gaan met de kids en dan het liefst weer met de hele groep. Er werd ook geen perspectief geboden, wanneer we dan wel open zouden mogen. En eigenlijk is dat nog steeds zo.”

“Weet je wat ik niet snap”, valt Claudia bij, “het lijkt wel of men alleen kijkt vanuit de volwassenen. Er wordt niet gekeken vanuit het welbevinden van de kinderen, wat hebben zij nodig? Er wordt over hun hoofden een beslissing genomen die eigenlijk niet goed uitpakt voor hun sociaal emotionele ontwikkeling. Kinderen hebben echt last van die maatregelen, de bubbels en zo.”

Alessandro vraagt zich oprecht af wat voor zin de sluiting van de BSO nog heeft, “Kinderen zitten binnen in een ‘bubbel’, maar buiten spelen ze samen, ze spreken met elkaar af, trainen bij de sportclub, gaan naar zwemles. Bij ons op de BSO hebben we serieus een krijtlijn over de vloer getrokken, zo kunnen we de kinderen van twee scholen uit elkaar houden. Maar zodra de kinderen door de twee verschillende deuren naar buiten gaan, geven ze elkaar een knuffel om gedag te zeggen… In mijn ogen zijn die bubbels een soort ‘schijnveiligheid’.”

“Bij de kinderen die we in de Noodopvang zien, merken we soms ook dat hun gedrag verandert onder invloed van alle regeltjes. Hetzelfde horen we van onze onderwijs collega’s. Vooral de jongere kinderen van 4, 5, 6 jaar snappen er soms niks meer van, zij moeten iedere keer andere regels verwerken. Daar is het kinderbrein niet op toegerust, zij moeten vrij kunnen spelen met al hun vriendjes en vriendinnetjes.” Aldus Claudia, die zich daar best zorgen over maakt.

De locatie waar Michen, Claudia en Alessandro werken, BSO Stoer & Robuust, vangt normaal gesproken kinderen op in de leeftijd van 4 tot en met 12 jaar, van vijf scholen uit Voorburg. Nu, tijdens de Noodopvang worden er kinderen van twee scholen opgevangen, de kinderen van de andere scholen blijven bij de BSO locatie bij hun school.

Alessandro: “De kinderen missen echt hun vrienden, er vormden zich hier op de BSO vriendengroepjes van kinderen afkomstig van de diverse scholen. Die kinderen zien elkaar nu niet meer. Het onderlinge verband is eruit, dat is echt heel jammer.” Claudia vult aan, “De lange sluiting van de buitenschoolse opvang maakt ook dat ouders ervoor kiezen om de BSO dan maar helemaal op te zeggen. Kinderen vanaf zeven/acht jaar moeten zich dan thuis vermaken na schooltijd, hun ouders zijn dan weliswaar thuis, maar  vaak nog bezig met hun werk en niet gericht op de kinderen. Alessandro, “Het valt me echt op hoeveel kinderen er na schooltijd nog op straat rondom de scholen rondhangen, veel meer dan voor de sluiting van de BSO’s.”  “Veel kinderen zitten ook meer dan voorheen achter een beeldscherm thuis. Dit horen wij van henzelf, als we ze spreken tijdens de tussenschoolse opvang. Er was een jongetje die me vertelde dat hij thuis nu twee uur per dag op de iPad mag. Niet oké!” zegt Michen. “Beter om naar de BSO te komen en daar lekker buiten een spel of sportactiviteiten te ondernemen.”

‘Als ik zo naar jullie luister, dan bekruipt me de vraag, vinden jullie je werk op dit moment nog wel leuk?’
Alle drie geven hetzelfde antwoord: “Nou, om eerlijk te zijn, het is minder leuk…” Claudia: “Natuurlijk moet je er samen wat van maken en dat doen we ook. Deze week zijn we lekker aan het bakken met de kids. Koekjes voor de thuiszorg, die kunnen ze dan meenemen voor de oudere mensen die ook maar alleen zitten.” Michen: “Maar soms heb je maar vijf kinderen in de Noodopvang, dat is saai. Je kunt niet echt een potje voetbal doen, de kinderen spelen wel maar missen de grote groep. Ikzelf mis ook de hectiek, we hadden hier wel tachtig kids rondlopen! Dan is er echt iets te doen en geen moment van verveling!”

‘Bereiden jullie je al wel voor op betere tijden, wanneer de BSO weer helemaal open mag? En bij deze vraag komt er energie los bij deze jonge mensen.’
Alessandro: “Ja zeker wel! We hebben al een onwijs leuk activiteitenprogramma klaarstaan voor de meivakantie, we organiseren een sportdag, een soort ‘verlate Koningsspelen’ met atletiekactiviteiten op de baan bij atletiekvereniging Sparta in Voorburg, we doen ook iets met een sponsorloop en natuurlijk creatieve dingen.”Michen vult aan: “En voor de zomervakantie hebben we ook al iets bedacht, dat wordt echt heel spannend, een soort bootcamp. Nu maar hopen dat we dan weer alle kinderen mogen begroeten hier!”

‘Het mag duidelijk zijn na dit interview, dat onze medewerkers weer uitkijken naar volle groepen met kinderen die zij de begeleiding kunnen geven waarvoor ze zijn opgeleid en kunnen doen waar hun passie ligt: het organiseren van een divers ontwikkelingsgericht aanbod voor kinderen, met activiteiten waar thuis geen ruimte of tijd voor is.’

Yvonne Bood